Wadlopen Vlieland - Hengst v.v. 12 - 13 mei 2012

 

 
Tochtverslag Vlieland – Hengst – Vlieland, 12 - 13 mei 2012

Na de succesvolle tochten van Hengst naar Texel en Hengst – Richel – Hengst ontbrak er nog één tocht aan ons palmares. Dat was de makkelijkste van de twaalf. Met het tij mee van Hengst naar Vlieland. Om in stijl te eindigen besloten wij tot een v.v. tocht vanaf Vlieland. Logistiek het meest eenvoudig en met overnachting op Hengst. Dat was dus zoeken naar geschikte laagwaters rondom zonsondergang en zonsopkomst en garantie op schitterende luchten. De keuze werd bemoeilijkt door werk, korfbal en de beperking van uitsluitend kunnen lopen op vrijdag, zaterdag en zondag.
Zaterdag 12 en zondag 13 mei was een optie. De voorspellingen waren lang slecht, zodat we pas op vrijdagavond beslisten uit te gaan van lopen en op zaterdagochtend de beslissing te nemen. Er werd NW 5 voorspeld, afnemend naar 4, maar toch slechts een verhoging van ruim 20 cm. In de loop van de nacht zou de wind gaan liggen en de verhoging onder indruk van de zeer hoge luchtdruk van 1035 mb zelfs overgaan in een verlaging van 10 cm of meer.

Na in de ochtend eerst met mijn korfbal onder twaalf team een wedstrijd gespeeld te hebben pikte ik Ben om 12 uur op. Wij gingen met de boot van 14.15 naar Vlieland. Dit keer geen meegebrachte macaroni, maar gevulde tomatensoep en een groot bord nasi van de scheepskok. Op het eiland een fiets huren, Ben die voor Do nog cranberry-dressing ging kopen en naar de Kroonspolders fietsen. De noordwester viel toch nog wel tegen. Voor het eerst maakten wij bij de inlaat mee dat het water al afvloeide. Dat beloofde betere omstandigheden dan verwacht. Er zwom een eidereend vlak voor het bruggetje met drie pas uitgekomen kuikens en stukken wad vielen al droog.
We verstopten de fietsen en wat bagage in een duinpannetje en gingen 17.30 het wad op. Om reddingen te voorkomen meldden wij onze tocht bij de Brandaris.

De astronomische gegevens waren als volgt: lw Oude Schild 20.00 met -89 met voorafgaand hw van +78 en lw Vlieland Haven 20.40 met -118 met voorafgaand hoog water van +93. De voorspelde verhoging kan volgens mij niet meer dan 10 cm geweest zijn. Duidelijk werd me dat eerdere tochten van ons vanaf Vlieland onder mindere omstandigheden plaats vonden.

Vlieland - Hengst
Het bedachte tijdschema bleek precies goed, maar vereiste wel een gestaag tempo zonder pauzes. De eerste anderhalf uur hadden we het meeste water, maar de wind in de rug. Bij het draaipunt maakten de meeuwen duidelijk dat er wat afgesneden kon worden. De wind nam snel af en het stuk naar het Gaatje van Wevers lag al helemaal droog. Wind uit het noordwesten betekent heel erg goed zicht. De steeds lager zakkende zon zorgde voor een prachtige entourage. De passage van de oesterbank was indrukwekkend. De zeer lage waterstand maakte duidelijk dat in een jaar tijd veel was veranderd. We konden gewoon recht toe recht aan lopen en maakten de nodige foto’s. Hier wonnen we op ons tijdschema en door het laatste stuk over de Hengst door te lopen konden we om 22.10 nog met enig zicht onze slaapplaats inrichten.

We benaderden de zeehonden tot op ongeveer zestig meter. Toen er twee het water in gingen, maar wel vlak voor de oever bleven poedelen, dropten we onze rugzakken. De zeehonden accepteerden ons en hadden even later ook geen problemen met onze hoofdlampen. Het uitkleden op zo’n zandplaat in de dan wel flink geluwde, maar toch frisse wind blijft onplezierig. Ik meldde ons af bij de Brandaris, die vroegen of we veilig op Texel waren aangekomen. Dat beaamde ik maar, want Hengst is gemeente Texel.

Na wat eten en warme chocola ging om 23.00 het licht uit. Ben maakte enorm lawaai bij het omdraaien. In plaats van een ordentelijke bivakzak gebruikt hij een soort plastic zwerversuitrusting die nogal ritselt. In de nacht even plassen was weer geweldig. De sterrenhemel van de Wadden blijft indrukwekkend. Het water was hoorbaar dichterbij gekomen en grote groepen steltlopers en rotganzen waren over komen vliegen. De oude vloedlijn lag op vijf meter van onze voeten, maar het water bleef zeker tachtig meter weg.

Hengst - Vlieland
Om 5.00 stonden wij op. Dit keer vonden we het niet nodig de Brandaris in te lichten. De zeehonden vonden het allemaal prima en bleven rustig liggen. De astronomische gegevens waren als volgt: lw OS 7.45 met -88 met een voorafgaand hw van slechts +29 (door de verlaging waarschijnlijk hooguit +10 geweest) en lw VH 8.56 met -109 met een voorafgaand hw van +50. Terwijl de zon langzaam klom liepen wij om kwart voor zes over een volledig droog liggende Hengst die ook bij vloed niet onder water was geweest.

De omstandigheden waren extreem gunstig. Op deze ochtend was je denk ik zonder probleem in zes uur van Vlieland naar Texel gelopen en mogelijk in goed vijf uur van Texel naar Vlieland. Halverwege het draaipunt besloten wij af te snijden. Zo ontdekten wij het kritieke punt waar je een geul kunt aansnijden. Na deze passage waar wij een steile geul dijdiep passeerden en opsloegen dat een passage van slechts honderd meter zuidoostelijk de geul vermijdde, stelde Ben voor rechtstreeks op Vlieland af te lopen. Dat bleek toch nog tegen te vallen. De eerste geul noopte ons al oostelijk te corrigeren. Een poging van mij eindigde bijna in mineur. Zonder stok lopend gleed ik, ondanks voorzicht schuifelen van een steile rand af en kon ik woest maaiend met mijn armen ternauwernood er uit komen. Ook een poging van Ben strandde, dus toch een stuk naar het oosten.

Ook bij de laatste serieuze geul voor Vlieland moesten wij ombuigen naar het oosten. Hier waren enige sterk meanderende vijf meter brede geulen tussen fraaie schelpenbanken, maar te diep om door te komen. Tijdens een sanitaire stop zag ik in een ondieppoeltje hoe de pokken en anemonen hun filterende werk verrichtten. Het was ondertussen half tien en het water was hier al aan het opkomen. Dat is ruim een half uur na lw VH. Eerdere observaties hebben ons geleerd dat je hogerop het Keteldiep nog droog door kan tot ongeveer anderhalf uur na lw VH. Al dat afsnijden leverde geen tijdwinst op, maar wel een fantastisch dynamisch landschap. Het maakte de tocht tot een onvergetelijke gebeurtenis. Misschien wel de mooiste tot nu toe!

Een goed half uur later gingen wij aan land. De heenweg is ongeveer 21 km, de terugweg kan in ongeveer 19 km. Bij onze fietsen in een duinpan konden we onder een lekker zonnetje op ons gemak omkleden om daarna met windje mee rustig terug naar de boot te fietsen. De twaalfde tocht zat erop. Op de boot begonnen we aan nieuwe tochten te denken.

Kees Rodenburg
 

Bijlage bij W@dgidsenWeb 2.1