Gewone Wadlooptochten
Hoogwaardigheidsbekleders lopen van Wierum naar Engelsmanplaat op en neer - 31 augustus 2020
- Gegevens
- Aantal Pageviews: 3024
Op Engelsmanplaat deelt wadloopgids Piet Witteveen schelpdieren uit.
Foto Anke Steens
woensdag 2 september 2020
WIERUM Fr. - Ambassadeur van de Verenigde Staten Pete Hoekstra liep ma. 31 aug. jl.
met Australisch ambassadeur Matthew Neuhaus en een aantal medewerkers van de ambassades van Wierum Fr. naar
Engelsmanplaat op en neer.
Het wadlopen is Hoekstra - in tenue van sportclub Heerenveen - goed bevallen.
'De modder in bij laagwater met wat vrienden (en goedkope schoenen) moet op je bucketlist staan' - aldus Hoekstra.
De tocht stond onder leiding van wadloopgidsen Tjaart van Hoorn, Melle ten Kate, Anke Steens en Piet Witteveen.
VERSLAG door Melle ten Kate
Het zou een heel bijzondere tocht worden met een heel bijzonder gezelschap. De organisatie lag in handen van Tjaart van Hoorn en Piet Witteveen. De gidsengroep werd aangevuld met Anke Steens en mijn persoon.
We zouden gaan lopen met de ambassadeur Pete Hoekstra van de VS en ambassadeur Matthew E.K. Neuhaus van Australië en een aantal medewerkers van deze ambassades. De gidsen hadden afgesproken om 13.45 uur aanwezig te zijn op de parkeerplaats. Zoals gewoonlijk was ik daar iets eerder dan de rest. Ik werd daar hartelijk ontvangen met een Covid-elleboog groet door een vriendelijke man in een T-shirt met de Friese pompeblaeden, het shirt van SC Heereveen, in korte broek en op legerschoenen. Het bleek dhr. Pete Hoekstra te zijn, de ambassadeur van de VS in Nederland. Ik had een heel andere voorstelling van een ambassadeur. Mijn Engels is beperkt en zijn Nederlands was primitief. Enkele Friese woorden deden de communicatie iets versterken. Met onze beperkingen konden we elkaar toch goed verstaanbaar maken. Hij stelde mij ook voor aan zijn collega Matthew Neuhaus, de ambassadeur van Australië voor Nederland en de rest van hun medewerkers die met ons mee zouden lopen. Ook de echtgenoten van beide heren werden niet vergeten bij de begroeting.
Intussen waren Anke, Piet en Tjaart ook gearriveerd. Over en weer werd wat informatie uitgewisseld. Iedereen was in een bijzonder goede stemming. Men had er echt zin in om met ons op het wad te gaan. Het wachten was nu op de Commissaris van de Koning voor Friesland de heer Arno Brok. Tegen twee uur kwam hij aanrijden in een grote limousine. Keurig in het pak werden de ambassadeurs, beiden in korte broek en T-shirt toegesproken en verwelkomd door de commissaris. De commissaris deelde daarna petjes aan de groep uit met daarop de Friese vlag. E.e.a werd vastgelegd door een persfotograaf.
Na dit officiële ritueel konden we eindelijk van start gaan. Op de dijk werden nog enkele groepsfoto's gemaakt. Piet Witteveen deed het praatje op de dijk. Hij gaf enige tekst en uitleg over wat de groep te wachten stond op het wad. We werden uitgezwaaid door de echtgenoten van de ambassadeurs en de heer Brok. Het echte werk kon beginnen.
De eerste stappen slik in het kustdal waren voor de groep natuurlijk een hilarische onderneming. De stemming zat er meteen al goed in. Uiteraard werkte het weer goed mee. Het tempo was, zoals verwacht, niet hoog. Regelmatig hielden we halt zodat we in alle rust iets konden vertellen over het wel en wee van de Wadden. Uitgebreid werd aan zeealsem geroken, geproefd van zeesla en zeekraal en er werd zelfs de inhoud van een kokkel verorberd. Een krab werd bijna gedemonteerd om te laten zien of het mannetje of vrouwtje betrof. Uitleg over het getij, stromingen, sedimentatie, kustverdediging, wantij, rol van kiezelwier, mosselen, Japanse oesters en vogels is ook allemaal aan de orde gekomen. De interesse van de ambassadeurs en hun medewerkers was bijzonder groot.
Eenmaal bij het vogelwachtershuis werden we opgewacht door een vogelwachter. We mochten de toren niet op i.v.m. corona. Op serieuze toon vertelde de man over de werkzaamheden op de Engelsmanplaat. Tellen, ringen, controleren etc. van de vele wadvogels om hen heen. Op het moment dat we daar liepen waren er ontelbare kanoeten aan het fourageren. Het opvliegen van de vogels is en blijft spectaculair. Na het bezoek aan het vogelwachtershuis werd besloten om onze terugtocht via het baken te vervolgen. Ik vertelde nog het een en ander over de geschiedenis van de Engelsmanplaat. We zagen prachtige wolkenluchten voorbij glijden, verguld door de brandende weerkaatsing van de zon. Een lichte bries blies ons naar het zuiden over een vlakte met miljoenen hoopjes van wadpieren.
Er was nu voldoende tijd om elkaar beter te leren kennen. Eerst liep ik een tijdje op met ambassadeur Pete Hoekstra. Hij is in 1953 geboren in Winsum (Gr). Zijn ouders waren afkomstig uit Sint Nicolaasga (Frl). Op 3 jarige leeftijd van Pete emigreerde het gezin naar de Verenigde Staten en vestigde zich in de staat Michigan. Na een zakenleven ging Pete de politiek in. Werd een tijd senator voor de Republikeinse Partij en is later in 2018 geïnstalleerd als ambassadeur in Nederland .
Hoekstra vatte onlangs het idee op om eens te gaan wadlopen, toen hij bij zijn fietstocht door Nederland Friesland aan deed. Zijn buurman in den Haag, tevens zijn ambtgenoot uit Australië, wilde wel mee. En maandag 31 augustus 2020 was het zover. De Australische ambassadeur Matthew Neuhaus liep op enige afstand achter ons. Hij had iets meer moeite om het tempo van de groep bij te houden. Ik liet mij terugzakken om zo naast hem te kunnen lopen en bond een gesprek met hem aan. Hij is als ambassadeur van Australië voor Nederland geïnstalleerd in augustus 2018. Eerder was hij ambassadeur geweest in Zimbabwe, Malawi, Zambia, Kenia en Nigeria. Kortom een veel bewogen leven in het Middenoosten en Afrika. Nederland bevalt hem goed. Op de vraag waarom antwoordde hij: omdat de mensen hier zo vriendelijk en open waren. Nederland is een felbegeerde plek voor ambassadeurs. Hij genoot van het wadlopen en was zeer geïnteresseerd in de omgeving. Wilde alles weten en proeven.
Eenmaal weer terug bij de vaargeul hielden we een korte rustpauze. Piet declameerde op briljante wijze een gevoelig Engels gedicht. Tjaart demonstreerde, als Groninger, het Friese fierljeppen. Een van de Amerikaanse medewerkers deed hem met succes na tot algehele hilariteit van de groep. Weer wat positiefs geleerd over die rare Friezen. Het laatste stukje tot aan de praam werd zuchtend en steunend gebuffeld in het slik. Maar de stal was in zicht. De chauffeurs en de echtgenoten stonden ons applaudisserend op te wachten op de dijk. Op de parkeerplaats werd na het afspoelen hartelijk afscheid genomen van onze gasten. De gidsen kregen een medaille van de Amerikaanse ambassadeur Hoeksta overhandigd. Ik zag nog net dat Anke een fles wijn werd toegestopt. Zal wel Australische wijn zijn geweest. Een prachtig einde van een mooie dag.
BEELDVERSLAG door Anke Steens
Deelnemers en gidsen krijgen een petje met daarop de Friese vlag uitgereikt door de Commissaris van de Koning in de
provincie Friesland, dhr. Arno Brok.
Foto Anke Steens
Ambassadeurs en partners en CdK Arno Brok voor aanvang van de tocht.
Foto Anke Steens
Uitleg op de zeedijk door wadloopgids Piet Witteveen.
Foto Anke Steens
Laagte aan de voet van de zeedijk.
Foto Anke Steens
Vlnr. Piet Witteveen, Melle ten Kate, Pete Hoekstra, Tjaart van Hoorn en een medewerker van de ambassade.
Foto Anke Steens
Foto Anke Steens
Foto Anke Steens
Vlnr. Pete Hoekstra, Melle ten Kate en Matthew Neuhaus.
Foto Anke Steens
Pauze bij het wadwachtershuis op Engelsmanplaat. In verband met de 'corona-problematiek'
mag het huisje in 2020 niet beklommen worden als er wadwachters zijn.
www.wadlopers.nl
www.vrijewadlopers.nl