Mudwalking abroad

Wadzwerftocht in het Minas Basin - Nova Scotia - Canada - 31 mei 2019

">
Minas Basin in het noordoosten van Canada

">
Minas Basin

zondag 21 juli 2019

EZINGE Gn. - Op 31 mei 2019 liep wadloopgids Melle ten Kate een wadzwerftocht van 10 km in het Minas Basin - Nova Scotia, Canada. Nergens ter wereld zijn de getijverschillen zo groot. Hieronder zijn verslag.

Melle ten Kate

">
Zeekaart Minas Basin - Nova Scotia, Canada

Tijdens mijn vakantie in Nova Scotia Canada heb ik 2 dagen besteed aan de bestudering van het getij in het Minas Basin, een voortzetting van de Bay of Fundy. De Bay of Fundy, in verbinding met de Atlantische Oceaan, staat bekend als de baai met de grootste getijdeverschillen ter wereld. De allergrootste verschillen vinden plaats in het Minas Basin. De Bay of Fundy splits zich bij Cape Chigneto in twee armen nl. de Chigneto Bay en het Minas Channel. De doorgang naar het eigenlijke Minas Basin is bij Cape Split, een rotsachtige landtong, het smalst en daar is de vloedstroom en ebstroom het hevigst, zodat de getijdeverschillen in de Minas Bay kunnen oplopen tot wel gemiddeld 16 m. Het grootste verschil tussen eb en vloed daar gemeten is 21,6 m!

Vertrek vanaf de kwelder met een gestrand bootje.

In de hoofdplaats Halifax heb ik een zeekaart 4010, betreffende het Minas Basin, aangeschaft. De kaart is in 2003 gemaakt maar heeft correcties van 2018. Schaal 1: 200.000 (fig. 1). De Canadese zeekaarten verschillen wel iets met die van Nederland. Maar na bestudering van de kaart kom je er wel uit. Het is een mercatorkaart (= WGS 84 Geodatische datum oftewel horizontale datum). De kaart geeft veel informatie, vooral de waterdiepten zijn goed en veelvuldig aangegeven. Als reductievlak (Chart Datum) gebruikt men voor de dieptes de Lowest Normal Tide (LNT) i.p.v. LAT. Het vlak LNT gem. ligt iets hoger dan het gem. LAT. De punten die over het algemeen boven water uitsteken bij vloed worden aangeduid in "feet" boven High Higher Water Large Tide (H.H.W.L.T), een ander referentievlak dus.

Men gebruikt de kleuren wit (diepste water gemeten in phantoms=vadems), licht blauw (minder diep), donker blauw (ondiep) en groen (droogvallend gebied bij laagwater), geel (vaste land). De andere kleuren zijn uitgedrukt in "feet" (voet). De hoogten van het vasteland worden ook uitgedrukt in "feet" oftewel voet (1 vadem is 6 voet = 1,88 m). Dit alles staat vermeld op de kaart.
De kustlijn die wordt aangegeven in de kaart is de waterlijn t.o.v. het H.H.W.L.T., de hoogwaterlijn. De laagwaterlijn, ook wel laagwaterstrandlijn, nulmeterlijn of droogvallingslijn, is de waterlijn t.o.v. het reductievlak LNT. Het gebied daartussen is afhankelijk van het tij wel of niet boven water (groen op de kaart). De zeestromen en getijdestromen worden aangegeven met pijlen. De richting in de kaart wordt aangegeven met een kompasroos t.o.v. ware noorden. Er is een kleinere magnetische roos ingetekend. De variatie is daar, let wel in 2003: 19.5° West. In 2018 was de variatie 7,5° Oost !

Het gebied wat ik uitgekozen had was aan de zuidkant van het Blomidon Provincial Park. Daar bevond zich een inham, die goed te bereiken was via de Mill Creek Road (positie W 64.20.000 N 45.10.290). Het is een vallei gelegen in een hoog heuvellandschap, aangrenzend een hoge kwelderkust met kreken, die tijdens hoogwater (HW) vollopen.

Gegevens
Laagwater (LW) Cape Blomidon: 17.10 uur. 2,43 m boven LNT. HW 23.28 uur. 11,73 m boven LNT. Opzet onbekend.
Wind: WZW 1 bft.
Zicht: > 10 km.
Weer: zwaar bewolkt type stratocumulus stratiformis undulatus. Geen neerslag. Temp.water: 8° C, temp.lucht:10° C.
Schijngestalte maan: LK.
Gids: Melle ten Kate. Beveiliging: mobiel, kaart, kompas en waterstanden.
Agendatijd: 14.15 uur.

Bevindingen
De contacten met de locale kustbewoners leverde mij veel informatie op. Er bleken nogal wat calamiteiten voor te komen in dit gebied veroorzaakt door toeristische wandelaars, die meenden tijdens laagwater richting de zee te kunnen lopen, om daarna tot hun schrik overvallen te worden door de opkomende vloed. Nu kan deze in het eerste uur al oplopen tot 1.5 meter. Als je dan 4 km van de kust bent loop je ernstig gevaar om te verdrinken. Heel wat helikoptervluchten zijn inmiddels uitgevoerd om de drenkelingen op te halen.
Ik vertrok dus om 14.30 uur, ongeveer 2,5 uur voor LW om dan in ieder geval tijdens LW weer terug te zijn. Vanaf de kwelder met een gestrand bootje richting 80° Oost, afbuigend naar 120° naar de laagwaterlijn ongeveer 3 km, vandaar op 0° Noord 4 km. Terug op 270° West en langs de hoogwaterlijn naar het beginpunt. Een afstand van 10 km. Om 17.00 uur was ik weer bij het gestrande scheepje.
De wadden daar zijn hardzandig. De kleur van het zand is roestbruin (bevat ijzer) met een neiging naar rood. De zandbanken worden doorsneden door ondiepe prielen met afstromend water richting de zee. Ik heb even gewacht tot het water weer opkwam. Om 17.45 uur was de vloed al doorgedrongen tot de hoge kwelder. De kreken waren al gevuld met water. Verbazingwekkend hoe snel dat ging. Wat wil je ook ! Bij HW wordt het ter plekke al gauw meer dan 11 meter.

Rond laagwater terug nabij Medford, kalksteenformatie

Conclusie
Voor zover ik het kon nagaan zijn er weinig eilanden te belopen in het Minasbekken. Er is een klein van de kust afgebrokkeld eilandje ontstaan bij Burncoathead, maar die ligt op 50 m afstand. Dus niet de moeite om dit als wadlooptocht te rekenen. Verder liggen er wel aan de overkant 5 eilandjes ('Five Islands') die volgens insiders vanaf de kust wel te belopen zijn. Dat enorme getijdeverschil is wel een buitengewoon interessant fenomeen, die bij het aanschouwen ervan op mij veel indruk heeft gemaakt.

De hoogwaterlijn reikt tot de witte strepen 'halverwege' de rots