W@dgidsenWeb 2.1

U bent in menu 3-4. Helden en Geschiedenis

Broodkruimelpad

Home Ongewone tochten Wadlopers lopen 'ruit' Texel - Richel - Vlieland - Hengst - Texel - 28-30 juni 2013

Ongewone Wadlooptochten

Wadlopers lopen 'ruit' Texel - Richel - Vlieland - Hengst - Texel - 28-30 juni 2013

Wadlopen zonder grenzen: 100 km in 24 uur


De tocht van Rodenburg en Verbree van Texel naar Richel naar Vlieland naar Hengst naar Texel, 28 - 30 juni 2013.

Zondag 30 juni 2013

Twee wadlopers hebben gedurende vier achtereenvolgende getijden de 'ruit' Texel - Richel - Vlieland - Hengst - Texel gelopen, zie de Google Earth image, een tocht van ca. 106 km, waarvan 100 km wadlopen. Kees Rodenburg en Ben Verbree deden er 45 uur over, waarvan 24 uur lopend over het wad.


Kort verslag:

Vertek vrijdag 28 juni 2013 15.05 uur van de Schorren op Texel.
Vanaf 18.30 regen, aankomst 23.00 uur op Richel.
Tijdens de overnachting NW 6 B op de tent.

Zaterdag 29 juni 6.00 - 10.00 uur Richel-Vlieland met NW 4 à 5 B.

Zaterdag 29 juni 17.35 - 22.30 uur Vlieland - Hengst met NW 4.
Gelukkig hoge luchtdruk en zeer goed astronomisch tij.

Zondag 30 juni 03.45 - 12.00 uur Hengst - Texel,
eindelijk ZW 4 met verlaging maar zere benen en voeten.

Onderweg van Hengst naar Texel kwamen Rodenburg en Verbree de wadlopers tegen die van Texel naar Vlieland liepen en die in wadstoelen hadden overnacht op het wad.


Langer Verslag van ‘de Ruit’:
Wadlopen Texel - Richel - Vlieland - Hengst - Texel

Kees Rodenburg


Kniediep water bij de start Schorren op Texel

Wadlopen zonder volgboten, bevoorrading, hulptroepen is voor ons het mooiste wat er is. Lopen in de geest van Abrahamse is onze stijl. Zijn boek over de wadden uit de jaren zeventig was het begin van mijn interesse in onze nationale wildernis. Pas recent las ik zijn andere uitgaven en raakte steeds meer onder de indruk van hem. Een verslag van Wevers en Verhoef vormde de inspiratie voor een tocht van Texel naar Vlieland. Na deze tocht, Vlieland-Texel en een retourtocht naar Richel bedachten wij de Driehoek. In drie getijden van Texel via Richel naar Vlieland en terug naar Texel lopen leek ons de ultieme uitdaging. Na de ontdekking van Hengst door Wevers waren er twaalf tochten mogelijk die wij allen liepen in dit mooie gebied. De Driehoek was door Hengst in een Ruit veranderd en nog zwaarder geworden. Mede naar aanleiding van de publiciteit van vijftig jaar na de eerste oversteek in oktober 2012 besloten we de Ruit als doel voor 2013 te stellen. Helaas was ik door werk niet in staat Abrahamse te ontmoeten.
De data van de tocht van Schortinghuis vielen precies goed. Het laatste weekend van juni maakte het mogelijk om in maart, april en mei voldoende specifieke conditie op te doen voor deze monstertocht.

1. Texel - Richel
Vrijdag 28-06 om 15.05 vertrokken wij vanaf de dijk bij de Schorren op Texel. Acht dagen daarvoor vertrok ik er vijf uur voor laag water om naar Hengst te lopen. Nu was het 4.05 voor lw en was er beduidend meer water. Het verschil kwam door het voorafgaand hw. Toen +33 en nu +92! Voor tochten in dit gebied is dit de sleutelfactor. Het ochtendtij heeft deze jaren altijd een aanzienlijk lager hw dan het avondtij. Probleem met de Ruit is dat je met een ochtendtij moet eindigen omdat de tocht Hengst-Texel het moeilijkst is. We waren dus gedwongen om in de middag te starten. Direct al hadden we het water tot over de knieën. Dit zag er niet goed uit. Bij de Scheer hadden wij met 1.22 al twee minuten achterstand op ons langzaamste schema. Dat was bij de Breesem weer goed gemaakt. We passeerden daar na 2.40, vijf minuten voor op ons schema. Het water was nog diep genoeg voor twee zeehonden om even naar wadlopers te komen kijken. Na 3.00 begon het gelukkig droog te vallen. De ergste ellende was geleden. Het effect van het voorafgaande hoge hw was verdwenen. Nu zouden we gaan profiteren van het astronomische getij van -98. De ZW 4 à 5 veroorzaakte een kleine verhoging, maar de waterstand was in het vervolg gunstig. Helaas was het begonnen te regenen.


Na de Breesem begon het te regenen

Het eerste uur zachtjes, maar van half acht tot aan de aankomst regende het flink door. Na 3.40 bogen we af naar het NO en na 4.05 werd de koers pal N. We hadden nu een twintig minuten voorsprong op ons langzaamste schema. Dat voelde beter, want het was slecht weer en we waren al lang niet meer op de Richel geweest en dan is wat marge gewenst. Het vervolg liep geheel voorspoedig. Bij de Driesprong heel weinig oesters en een beetje modder. Vanaf de Hals volledig droog en kuitdiep door het Franse Gaatje. Na 6.55 bereikten we de natte zone van de Richel en na 7.10 zetten we in hevige regen en de verhullende avondschemering en met W 5 de tent op. De Richel bleek enorm afgevlakt. Nergens meer zand of duinen. Alles nat zand met schelpen. Aankomst 22.15 bij lw Vlieland-Haven 19.46 ging dus zonder problemen. Een tijdschema met aankomst 2 ½ uur na lw VH is aan te bevelen, maar 3.00 na lw bij een laag opvolgend hw lukt waarschijnlijk ook nog wel. Uitkleden was lastig. De kramp schoot in de benen en de rug voelde als een plank en dat na slechts een etappe.
De nacht was niet prettig. Eerst nog tot 1.00 regen en een wind die overging in NW 6. De tent drukte tegen mijn donzen slaapzak en een vuilniszak van Ben bracht uitkomst. In die zak hield ik mijn voeteneinde droog. Helaas was mijn jas onderweg doorgelekt en alle kleren nat. Dat betekende de reservekleren aan de volgende dag en hopen op zon om de boel weer droog te krijgen. Om 4.00 besloot ik de weerberichten te gaan bestuderen. De te verwachten verhoging was opgelopen tot 32 cm. Het prachtige astronomische getij was dus volledig naar z’n grootje. De geplande vertrektijd van 7.00, 0.52 voor lw werd veranderd in 6.00. Om 5.30 verliet ik even de tent. Helaas, de wind kreeg vat op de tent en met Ben er nog in waaide de tent om en stortte vervolgens in. Niet leuk voor Ben die nog in onderbroek in zijn warme dons lag. Voor hem werd het aankleden in NW 5 terwijl ik mijn rugzak op de tent had gelegd en er zelf ook op was gaan liggen.


Richel in de ochtend met Vlieland op achtergrond

2. Richel - Vlieland
Na deze koude start vertrokken wij om 6.00 en hadden het eerste uur water tot net onder de knieën. Na 1.38 bogen we af naar het westen door kuitdiep water. Gelukkig nam de wind geleidelijk af tot NW 4. Toen we na 2.10 het wad zagen droogvallen, zag je aan de wierstralen dat hier het water al weer aan het opkomen was. Dat gold niet na 2.30 voor de eerste tweede uitlopers van de Ketel. Die passeerden we zo hoog dat ze nog afwaterden. Het viel op dat ze steiler waren geworden dan het jaar er voor. Na 2.45, dat is een klein uur na lw VH was al opkomend water te zien bij de laatste uitloper van de Ketel. Onze afsnijroute kende onderweg toch nog enkele geultjes die ook veel steiler waren dan in voorgaande jaren. Na 3.45 bereikten we de eerste uitlopers van de kwelder en na 4.10 schoven wij aan bij het Posthuis. Een knappe serveerster, koffie en gebak deden hun werk. Uit de wind in het zonnetje kwamen de krachten weer terug. We droogden al onze spullen aten en dronken goed, sliepen in een duinpannetje en vertrokken even na vijven voor onze derde etappe, met nog steeds NW 4.


3. Vlieland - Hengst
Om 17.30, drie uur voor lw VH vertrokken we vanaf de kwelder. Op het oog zag het er goed uit en dat bleek ook onderweg. De eerste 1.45 was het ongeveer kniediep. Nu bleek echter nog duidelijker dat de uitlopers van de Ketel iets dieper geworden zijn. We passeerde deze uitlopers na 1.45 -2.00 looptijd middeldiep. Daarna begon het snel ondieper te worden. Na 2.12 bij kniediep water bogen we af naar het ZW en na 2.20 begon het droog te vallen. In het zuiden was een schip met een mast drooggevallen. De volgende dag gingen we daar op visite! Zonder problemen liepen wij in het prachtige avondlicht richting de oesters. Om 21.30 een telefoontje. Toch maar even aannemen. Het was Jan Hot van Texel. Of we zin hadden in een bakkie koffie en zo ja hoe laat we op Hengst zouden zijn. Heel goed idee Jan zei ik enthousiast. Graag ook thee voor Ben en als het kan nog een paar boterhammen voor mij, want ik zit zuinig met m’n eten. Komt voor elkaar zei Jan. Na 3.55 genoten we van de oesterbank bij ondergaande zon. Het was er flink veranderd. Doordat er nog geen water was konden we het verloop van de geulen goed zien. Deze waren flink dieper geworden. Nu met laag water waren er stukken van anderhalve meter diep. Het water stroomde langzaam af en was zeer helder. We verkenden vast een stukje voor de volgende ochtend en kwamen volgens plan na een kleine vijf uur lopen om 22.27 aan op Hengst.
Toen we halverwege waren met het opzetten van de tent zwelde het geluid aan van een motorbootje. Jan en zijn vrouw Ellen voeren voor de zeehonden langs en kwamen aan land. Ellen droeg een picknickmand. Koffie en thee werd ingeschonken. Koek en chocola kwamen te voorschijn, wat een luxe! Ellen had ook nog brood met Texelse schapenkaas en rozijnenbrood meegenomen voor de volgende dag. Als klap op de vuurpijl toverde Jan twee versgerookte palingen te voorschijn. Nog in korte broek, bij invallende duisternis, zogen wij de lekkernij van de graat. Hulde aan Jan en Ellen, een verrassing die ons weer moed gaf. Na deze derde etappe voelden de benen namelijk beroerd aan. Met de wetenschap van een nachtje van ruim drie uur en vervolgens de langste wadlooptocht van Nederland konden wij deze opkikker goed gebruiken.


Op weg naar de viersprong, eindelijk mooi weer

4. Hengst - Texel
Om 3.00 stonden wij op, terwijl een zeehondje op 30 m afstand om zijn moeder lag te huilen. De zeehonden maken zich trouwens weinig druk om een paar wadlopers en accepteren bij daglicht mensen tot op 60 m en komen ’s nachts dichterbij. Vertrek volgens planning om 3.45 en na drie kwartier kwamen we bij de oesters aan. Hier hadden we toch wel wat problemen. We hadden ruim een half uur nodig om af en toe voetje voor voetje schuifelend, door dit geulenstelsel te komen. Het water was gelukkig zo helder dat wij met onze hoofdlampen door het water heen de oesters konden zien liggen. Op enkele plaatsen was ook erg taaie modder. Daarna werd het snel makkelijker en liepen we, ondertussen bij daglicht, flink door in oostelijke richting. Na 3.12 liepen wij het water in, op naar het zuiden, met de platbodem met een mast in het zw aan de horizon. Zouden dat de wadstoelgangers zijn? Na 3.45, om half acht in de ochtend zagen wij beweging bij de boot en na enkele minuten maakte een treintje mensen zich los van de boot. Om acht uur ontmoeten wij elkaar. Het viel me op dat er twee wel erg krasse knarren bij waren zonder gps en met vloeistofkompas om de hals. Later bleken dit twee mannen van het eerste uur te zijn. Hulde voor deze pioniers! De mannen hadden weinig tijd want ze waren aan de late kant vertrokken. Ons eerste idee was om met een boog om het afgemeerde schip te lopen, maar onderweg bedachten we ons en gingen toch maar even buurten.


Even buurten bij 't Kwaaie Wijf
Foto's Ben Verbree

Dat was een goed keus, want als snel stonden wij met verse koffie en koek, onze tweede morele opsteker te incasseren. Het bootje van Jan lag er ook, gevuld met de bamboestaken van de wadstoelen. Dat viel me een beetje tegen, ik had verwacht dat die stoelen wel mee zouden gaan naar Vlieland. Dat bleek echter in 1963 ook niet gebeurd te zijn. De schipper vertelde ons enkele prachtige verhalen over de wadstoelgangers. Verdronken hanen, natte billen en verloren schoenen vormden de ingrediënten. Dit sociale kwartiertje was goed voor het gemoed, maar maakte het noodzakelijk flink door te stomen richting Texel. Ik had nog nooit zo weinig water meegemaakt als bij deze oversteek, dus het tempo kon eigenlijk vanaf de boot op 5 km per uur of hoger gehouden worden. Vanaf de Breesem liep ik in 1.35 naar de dijk. Het beest Bouma uit Friesland deed dat eerder in omgekeerde richting in 1.30 bij zijn recordoversteek naar Vlieland (pff.). De Scheer liep onderweg al vol. Dat begint trouwens zeker 500m ten oosten van de boeien, dus die liggen niet helemaal goed. Het snel opkomende water dwong tot een kort bezoek aan Natuurmonumenten en nog net droog kwam ik om 11.52 aan wal. De laatste twee uur waren geen pretje geweest. Stampen, stampen, niet toegeven aan vermoeidheid, brandende voeten, zeurende spieren, blik op oneindig en maar doorgaan. Het was heerlijk om in het zachte gras van de dijk de schoenen uit te doen en even languit in het zonnetje te liggen. Even water voegde Ben zich bij mij en een half uur later gingen wij als oude mannetjes aan boord van de veerboot. Een project van vier jaar was succesvol afgerond.

Tochtgegevens:

TR: 7.13 uur, 30,8 km, vertrek 4.05 voor lw Oudeschild, aankomst 2.30 na lw Vlieland-Haven
RV: 3.48 uur, 15,8 km, vertrek 1.52 voor lw VH, aankomst 1.56 na lw VH
VH: 4.53 uur, 19,8 km, vertrek 3.00 voor lw VH, aankomst 2.32 na lw O
HT: 8.08 uur, 34,7 km, vertrek 4.09 voor lw O, aankomst 3.56 na lw O

Totale looptijd op het wad: 24.02
Totale afstand op het wad: 101,3 km
Totale afstand gelopen 106,2 km