W@dgidsenWeb 2.1

U bent in menu 3-4. Helden en Geschiedenis

Broodkruimelpad

Home Ongewone tochten Helden Mudwalking abroad Wadlopen naar Chiswick Eyot in de Thames - 29 april 2015

Ongewone Wadlooptochten

Wadlopen naar Chiswick Eyot in de Thames - 29 april 2015

maandag 23 juni 2015

Menno de Leeuw

Lange tijd ben ik in de waan geweest dat er slechts 2 eilanden zijn in het Verenigd Koninkrijk waar je naar toe kunt lopen, namelijk The Holy Island of Lindisfarne in het noordoosten van Engeland en Saint Michael’s Mount in het uiterste zuidwesten van Engeland. Deze twee eilanden zijn grote toeristische trekpleisters die jaarlijks vele bezoekers te voet verwelkomen. Het zijn zogenaamde ‘tidal islands’.

Naar The Holy Island of Lindisfarne was ik in 2010 al eens naar toe gelopen en ik had het plan opgevat ooit eens naar Saint Michael’s Mount te lopen maar wist niet zeker of die laatste wel een waddeneiland genoemd zou moeten worden omdat de weg die bij laagwater vrijkomt een rotsachtige bodem heeft. Dit in tegenstelling tot Lindisfarne waarbij je over echte wadden moet oversteken. Zo’n rotsachtige bodem werpt opnieuw de vraag op wat nu precies een waddeneiland is en aan welke criteria een eiland moet voldoen om als waddentocht te tellen.

Kort voor de kerst van 2014 werd ik door Kees Wevers op een internetpagina van Wikipedia over ‘tidal islands’ geattendeerd. Hij vertelde mij dat ik nogal wat huiswerk voor de boeg had in Engeland. Op die website wordt vermelding gemaakt van het boek No Boat Required van Peter Caton die oversteken maakte naar 43 getijdeneilanden vanaf de Britse vaste wal. 43? Dat was een moeilijk voorstelbaar getal dat enorm afweek van de bij mij slechts 2 bekende waddeneilanden in het Verenigd Koninkrijk. Ik heb het boek onmiddellijk besteld en in de kerstvakantie in 2 dagen uitgelezen met de laptop naast me waar ik ieder eiland dat beschreven wordt heb opgezocht.

Het is een zeer leesbaar boek geschreven met veel droge Britse humor. Behalve dat de auteur de tochten beschrijft geeft hij ook heel veel informatie over de geschiedenis van de eilanden en hier en daar ook over de flora en fauna van het eiland. Zijn zoektocht naar criteria was een herkenbare worsteling, zij het dat hij met hele ander criteria komt. Peter Caton kampt namelijk met zeeziekte gepaard met een fascinatie voor eilanden en komt door die combinatie op bijzondere criteria om een eiland aan zijn lijstje toe te voegen. Zo moet je er met rubberen laarzen naar toe kunnen lopen. Ook de definitie van een eiland: “het moet voldoende vegetatie hebben om een of twee schapen te kunnen voorzien van eten of het moet bewoond zijn door een mens” is een geniaal criterium. Afijn mijn opdracht was duidelijk: na alle eilanden, zandplaten en halligen in de Nederlandse –, Duitse -, en Deense Waddenzee belopen te hebben was nu Groot Brittannië aan de beurt! One down, 42 more to go.

Een van de meest bijzondere eilanden die genoemd wordt in het boek No Boat Required is Chiswick Eyot. Het is het enige eiland dat in een stad ligt, namelijk London. De rivier de Thames is een getijdenrivier nog ver na het centrum. Daar kan vanaf de noordoever een oversteek gemaakt worden naar het eiland Chiswick Eyot. De rivier aan de zuidkant van het eiland is veel te diep. Op de uiterste zuidwestelijke punt van het eiland staat een grote groene paal die als markering fungeert bij roeiwedstrijden. Op het eiland zelf zijn veel wilgenbomen geplant om van de takken manden te maken.

Ieder jaar ga ik in het voorjaar met mijn leerlingen uit de derde klas op schoolreis naar London en in het programma zit altijd wel wat ruimte om even iets aparts te doen. Ik keek in de getijtafel van de Port of London Authority bij de meetpunten Richmond en Chelsea of een oversteek naar dit eiland te combineren viel met mijn eerstvolgende schoolreis in april 2015. Dat zou mogelijk moeten zijn met de welwillende medewerking van mijn collega’s. Nu kennen mijn collega’s mijn passie en ze hebben er veel sympathie voor. Ik stelde voor om op de eerste dag door London, waarbij we al wandelend de kinderen veel toeristische bezienswaardigheden tonen en er over vertellen, aan het einde van de dag de kinderen in de steek te laten. Ik was verantwoordelijk voor een groepje van 12 kinderen die ik in drie groepjes van elk vier opnieuw verdeelde aan mijn overige drie collega’s. We stonden om een uur of vier ’s middags bij the Houses of Parliament en de Big Ben flink foto’s te maken van een echte Engelse telefooncel toen ik tegen de kinderen zei dat ze zich vanaf nu steeds bij een andere docent moesten melden. Die docent was vanaf dat moment verantwoordelijk voor controle op aanwezigheid en welbevinden. De leerlingen vroegen mij wat ik dan ging doen. Het antwoord: 'wadlopen'.

Bij Westminster stapte ik op de Circle line naar Hammersmith. Vandaar pakte ik mijn kompas en liep richting zuidwesten totdat ik op de rivier The Thames stuitte. Deze hoefde ik alleen maar in westelijk richting te volgen om het eiland te zien. Alles verliep heel eenvoudig. Mijn grootste zorg was hoe ik van de oever bij de rivier zou komen. Iets ten westen van Chiswick Eyot zitten allemaal roeiverenigingen die steigers en vlonders naar de rivier hebben. De voorzieningen waren voor mij voortreffelijk. De rivier had al een behoorlijk laag peil bereikt en het was mogelijk om over de een drooggevallen oever langs de hoge kade richting het eiland te lopen.

Op woensdag 29 april 2015 was het laagwater te Chelsea om 17:11 en bij Richmond om 18:12. Ik interpoleerde en schatte dat het zo rond 17:30 laatwater ter plaatse zou moeten zijn. Wanneer ik voor laagwater een oversteek zou kunnen maken, dan moest een wandeling over de volle lengte van het eiland ook mogelijk zijn. Om ongeveer 16:30 kwam ik aan bij het startpunt naar de oostelijke punt van Chiswick Eyot. De oversteek was niet veel meer dan 50 meter. Het water stroomde nog duidelijk af richting het oosten en dus was het nog eb. In het stromende water waren een paar stepping stones. In iets meer dan 2 minuten werd de oversteek volbracht onder luid protest van een stelletje Nijlganzen. De Canadese ganzen die er zaten vonden het allemaal prima dat ik daar wandelde maar de Nijlganzen hadden er hoorbaar meer moeite mee. Pas toen ik op het eiland stond begreep ik waarom. Twee Nijlganskuikentjes zwommen vlug weg met paps en mams mee. Klassiek geval van natuurverstoring.

Chiswick Eyot is in grote basaltblokken vastgelegd om het te beschermen tegen erosie. Het beklimmen van deze natte blokken was mogelijk het meest hachelijke deel van de onderneming. Eenmaal boven op het eiland wachtte een leuke wandeling tussen de wilgenbomenplantage naar de zuidwestpunt van het eiland. Daar ben ik naar de wal weer terug overgestoken alwaar ik op de Fuller Brouwerij stuitte compleet voorzien van pub (The Mawson Arms) met allemaal lekkere dingen voor de wat serieuzere wadloper. Nooit eerder zag ik een wadlooptocht zo direct beloond voor zijn inspanningen. En hoewel deze “oversteek” van 50 meter de minst spectaculaire was, verwacht ik dat oversteken naar de overige 41 getijden eilanden op deze manier geen straf zullen zijn.


De oversteek naar Chidswick Eyot
Video Menno de Leeuw

Foto's Menno de Leeuw