Vlieland - Hengst, 03-06-2011
(i.p.v. geplande Vlieland-Texel-tocht)
Vrijdagochtend 3 juni vertrokken wij om 6.30 uit Driebergen. Met de boot van 8.30 naar Texel, auto bij de Schorren parkeren en dan de bus naar de Vriendschap. Helaas had de bus pech dus werd het even spannend. Wat te doen, wachten op reparatie of met de auto naar de boot en ’s avonds het logistieke probleem oplossen? Wij wachtten en de chauffeur kreeg hem weer aan de praat dus probleem opgelost.
Tweede probleem was bij de boot. De reservering was niet doorgekomen en een dame meende ons duidelijk te moeten maken dat we niet meekonden. Gekker moet je het niet maken. Overleg met schipper Syl loste het probleem direct op. Op de Vriendschap doken wij als enige het ruim in. Ik gebruikte de tijd om de barman om inlichtingen te vragen over Hengst waar we ooit naar toe wilden lopen. “Dan moet je bij Jan Hot zijn, die rommelt altijd in die hoek, of misschien Syl.”
Toen kwam een gast het trapje af het ruim in. Verdraaid het was Kees Wevers. “Zo Kees, ga je ook Vlieland-Texel lopen” vroeg ik hem. “Nee ik ga richting Richel verkennen” sprak hij. “Maar dan haal je de boot terug niet” zei ik. “Mogelijk blijf ik er” kwam het niet overtuigend uit zijn mond. Ik rook lont en ging even naar boven naar Syl om over Hengst te praten. Hij gaf me het nummer van Jan Hot en vertelde en passant dat Jan kort geleden een wadloper op de Hengst had afgezet. Die Wevers toch! Terug het ruim in en Kees aangesproken. “Syl vertelde me net dat Jan Hot pas nog een wadloper op Hengst heeft afgezet. Dat was jij toch niet, of wel?” Dat was Kees Wevers dus wel. Sportief bood hij ons aan mee te gaan naar Hengst. Dat klonk ons direct zeer aantrekkelijk in de oren. Wij aanvaarden dankbaar zijn aanbod en vervolgden gezamenlijk onze reis.
Om 12.05 waren we op ons vertrekpunt aangekomen. Kees W. had 12.15 als vertrektijd bepaald. Ik gaf aan dat later vertrekken mij zinvol leek. Uiteindelijk stelde Kees W. 13.00 voor en zo geschiedde. Dat was 3.55 voor LW Vlieland-Haven (-120). De omstandigheden waren gunstig, ONO 4 à 5, 1034 mb en 20 cm verlaging voorspeld. Van Jan Hot leerden we dat je voor Hengst uit moet gaan van LW Oudeschild, dat was deze dag om 16.15.
Kees W. had een nieuwe noordelijke route voorbereid en wij hadden onze eigen scherp aangesneden variant. We besloten in het begin ieder de eigen route lopen. Al snel liepen we wel erg ver uit elkaar. Onze route was prima, met vooral kniediep water en bij de Ketelgeultjes water tot aan het kruis. Onze vertrektijd was een kwartier later dan bij onze oversteek van vorig jaar en op het punt van 2.30 hadden we dat kwartier ingehaald. Dit terwijl we het laatste half uur het tempo iets gedrukt hadden omdat de afstand met Kees W. wel erg groot was geworden. Voor ons gevoel liep die zo ongeveer op Vlieland. Het punt van 2.30 was volgend mij ongeveer de locatie om af te buigen naar Hengst.
Wij hadden natuurlijk alleen de route V-T in onze GPS, maar ik had al een keer de route naar Hengst zitten bestuderen. Dit keer had ik geen tijdschema gemaakt, maar de waypoints als tijdschema geformuleerd. Aan de hand van de track van vorig jaar had ik per half uur een waypoint gemaakt met 0.30, 1.00 etc. Deze waypoints en desgewenst de waypoints van je langzaamste schema kun je gewoon aan je route toevoegen. Het beviel me goed en dit ga ik volgende keer weer doen.
Kees W. bleek last van een spier gekregen te hebben en had geprobeerd ons met gebaren duidelijk te maken dat we maar door moesten lopen naar Texel. Wij overtuigden hem dat we nog volop tijd hadden voor Hengst en dat het alleen nog maar wind mee was. Gelukkig stemde hij in de tocht te vervolgen. Door het kwartier wachten op hem was doorgaan naar Texel al flink moeilijk geworden.
De grote plaat viel droog en het werd een heerlijke wandeling in een steeds mooier wordende omgeving. Ik maakte een uitstapje naar het noorden om een uitloper van het Keteldiep te bekijken, we markeerden een ondiepte in het enige geultje wat je onderweg tegenkomt. Een paar km voor Hengst ligt een mooie oesterbank met een klein geultje in een prachtige omgeving. We maakten gebruik van het lage water om een route tussen de oesters door vast te leggen. Daarna kwamen we op de plaat de netten van Jan Hot tegen. De vis had hij al opgehaald. Het was nog even zoeken maar uiteindelijk vonden wij Hengst. Het is nauwelijks breed genoeg om er je tent op te zetten en ongeveer 80 m lang. Natuurlijk was Kees W. degene die dit eiland als eerste betrad. Je kunt in ieder geval tot twee uur na laagwater aankomen op Hengst.
Op enkele meters naar het N lagen nog twee ‘eilandjes’. Jan Hot vertelde later dat zodra de waterstand boven Oudeschild 80 uitkomt de eilandjes overspoelen. Op de westpunt van Hengst troffen wij een dode jonge zeehond aan. Binnen een kwartier was Jan Hot met zijn kleine bootje gearriveerd. Hij was duidelijk een groot fan van Lenie ’t Hart en NM. Jan trakteerde ons nog op een zeehondenexcursie en nodigde ons uit om bij hem thuis nog een kop koffie te drinken. Dat was natuurlijk zo gezellig dat we nog hard moesten rijden om de boot te halen.
Wij zijn vooral Kees Wevers, maar ook Jan Hot erg dankbaar dat wij dankzij hen deze mooie tocht hebben kunnen maken. Overtijen op Hengst wordt de volgende uitdaging!
Kees Rodenburg