W@dgidsenWeb 2.1

U bent in menu 5. Nieuwsarchief

Broodkruimelpad

Home Wadlopen 2000 - 2006 CADEAUTJES VAN NEPTUNUS

Nieuwsarchief Wadlopen 2000 - 2006

CADEAUTJES VAN NEPTUNUS

donderdag 6 november 2003

BUITENPOST - Zijn huis ligt er vol mee. Neptunus, de God van de Zee, heeft Minse de Boer (66) dan ook ruimschoots bedeeld met geschenken. Van haaieneieren, prehistorisch barnsteen tot en met een paardenbot.

Wadloper sinds 1968
Als er iemand is die het domein van Neptunus vaak betreedt, dan is het wel deze inwoner uit Buitenpost. De Boer was werkzaam in het Landbouwcentrum in Leeuwarden, toen hij door een collega in aanraking kwam met wadlopen. Inmiddels 35 jaar geleden. Wadlopen werd een fascinatie en De Boer werd gids bij Wadloopcentrum Fryslân. Jaarlijks loopt hij 30 tochten naar de Engelsmanplaat, een zandplaat tussen Ameland en Schiermonnikoog.
Daarnaast is de Boer regelmatig achter de zeedijk te vinden. Duizenden kilometers heeft hij over drooggevallen wadplaten afgelegd. Het kon natuurlijk niet uitblijven dat daarbij van alles werd gevonden. Wapentuig uit de oorlog, een schedel, verwaterde weedplanten. Noem maar op.

Schelpenwinning op Engelsmanplaat
Het meest bijzonder is echter een paardenbot. Het ziet er onooglijk uit, maar daar gaat het niet om, aldus de vinder. Hij vond het bot op de Engelsmanplaat. Door de eeuwen heen speelde zich daar van alles af. Veel raakte in de vergetelheid, maar soms komt letterlijk weer iets aan de oppervlakte. Het bot bijvoorbeeld.
Want zeg nou zelf, hoe komt zo'n paardenbot op zo'n afgelegen plek? De Boer vroeg het zich ook af. Hij nam het mee naar dr. Wietske Prummel, die verbonden is aan het biologisch archeologisch instituut van de Rijksuniversiteit Groningen. Zij stelde vast dat de vondst uit de Middeleeuwen dateerde. De Boer spitte in de archieven en kwam vervolgens tot de ontdekking dat op de Engelsmanplaat - dat in kustdorp Wierum niet voor niets 'Kalkman' heet - ooit schelpen werden gewonnen. Wagenladingen vol werden naar de wal gebracht met paard en wagen.

'Het kan haast niet anders of zo'n paard is destijds verdronken door een opkomende vloed', vermoedt De Boer. 'Tja, als je dat allemaal hoort heeft zo'n bot ineens een verhaal en kijk je er anders tegenaan'.
Nu is het paardenbot lang niet het enige in de schatkamer van de Buitenposter. Voorzichtig laat hij een wijnfles zien. Liefst 300 jaar oud, maar helaas leeg. Ook bijzondere schelpen zijn er te kust en te keur. 'Kijk eens een paardenzadel en deze dan, een oude oester.' Een oester? 'Ja, rond 1850 werden hier oesters gekweekt.' Hij houdt de schelp tegen het licht. 'Als je er doorheen kunt kijken is hij recent, lukt dat niet, dan heb je een fossiele schelp'.

Scherven
Uit weer een andere doos worden allerlei aardewerkresten opgediept. Ook deze zijn grotendeels gevonden op de Engelsmanplaat. De oudste scherven dateren uit de late middeleeuwen, op een exemplaar zijn de vingerafdrukken van de maker nog te zien. Tot een jaar of vier geleden leverde een bezoek aan de zuid-west van de Engelsmanplaat steevast scherven op. 72% van de vondsten die hij daar deed dateren van voor 1750, zo rekende de vinder uit.
Hoe die scherven daar terecht kwamen? Vast uit gestrande schepen. Maar wanneer en waar? Niemand die het weet. Feit is dat er momenteel niets meer wordt gevonden. Het wad is grillig. Geulen verzanden, terwijl andere zich vormen. Soms komen oude zaken aan de oppervlakte en soms verdwijnen die net zo stilletjes als ze gekomen zijn, behalve als Minse de Boer langskomt.

Bron: Nieuwe Dockumer Courant, Ale Hansma