Wadlopen Nieuws 2023 - 2024

Grensverleggend: Texel-Vlieland en Vlieland-Texel op één kalenderdag - 27 mei 2023

Gepubliceerd 12 december 2023

Op zaterdag 27 mei liepen Kees Rodenburg en Ben Verbree op één kalenderdag zowel de wadlooptocht Texel-Vlieland als Vlieland-Texel. Lees hieronder over hun wederwaardigheden op die gedenkwaardige dag.

Ben en ik zijn zaterdag 27 mei 2023 vanaf Texel heen en weer naar Vlieland geweest. Vrijdagavond 26 mei waren we afgereisd naar Texel. Om kwart over tien gingen we achter het huis van Jan Hot in Ben zijn camper slapen. Kwart voor drie opstaan en om 3.30 liepen we het wad op bij de Schorren. Door een voorafgaand hoogwater van +1 (!) (cm NAP te Oudeschild, red.) liepen we het eerste uur droog. Het werd onze makkelijkste Texel-Vlieland ooit. Onder perfecte omstandigheden liepen we in 6.40 naar de Kroonpolders op Vlieland.

Impressie van de heenloop

Het Posthuys gebruikten we om op krachten te komen met koffie met gebak en een kaasspekpannenkoek. Om 16.15 vertrokken we weer, maar nu was na een kwartier de pret op en liepen we drie en een half uur door kuitbeen tot kruisdiep water. In het middenveld hadden we veel last van wierpakketten. Het leek wel een bord rijk gevulde groentesoep. We liepen 20 minuten achterstand op het tijdschema op en werden bang niet voor 24.00 uur de Schorren op Texel te bereiken.

Gelukkig werd het na ruim vier uur afzien een stuk beter en de laatste drie en half uur konden we droog lopen. We passeerden de plek waar het Foksdiep overloopt precies op tijd. Doordat er weer een laag hoogwater aankwam bleef de Vlakte van Kerken volledig droog en was aankomst een half uur later mogelijk geweest. Wel heb je dan enige tijd water van het Foksdiep. Het laatste stuk in het donker was weer minder leuk. Wel een opvallend verschijnsel. Het maanlicht werd denk ik door hoge cirrusbewolking zo gebroken dat het net leek of er smeltende sneeuwvelden op de grond lagen. Ruim op tijd, na 7.26 uur lopen bereikten we de dijk van Texel. In totaal liepen we ruim 70 km waarvan 63 op het wad.

Impressie van de heenloop

Impressie van de heenloop

We naderen Vlieland, op de achtergrond Bomenland van Vlieland.

Impressie van de heenloop

Ben lopend van Vlieland naar Texel, kort voor zonsondergang.
Foto's Ben Verbree en Kees Rodenburg

'Pannenkoekkie' halen bij het Posthuys

Texel - Vlieland - Texel op één kalenderdag - 27 mei 2023

Al langere tijd hadden wij het lumineuze idee om Texel-Vlieland-Texel binnen eenzelfde dag te lopen. Je bent dan afhankelijk zoals gebruikelijk van het weer maar ook of het astronomische getijde het toelaat binnen dezelfde dag. Binnen 24 uur is geen probleem, op dezelfde dag vaak wel. Na een zeker korte overnachting op Texel, vertrekken wij om half vier in de nacht aan ons eerste deel, de tocht van Texel naar Vlieland. Onze eerste blik op het wad ziet er goed uit, de Schorren liggen er droog bij, precies volgens ons verwacht.
Meestal loop je na 40 minuten, op de Vlakte van Kerken door enkeldiep water, deze keer blijft de 'rug' die daar loopt droog liggen. Een meevaller voor ons, later bleek het voorafgaande getij een hoogte van +1 te hebben gehad.
Lopend op de 'rug' hebben wij, wat betreft het licht, profijt van het bijzondere lichtverschijnsel: de lichtende nachtwolken.

(Kees lopend met hoofdlamp tijdens de lichtende nachtwolken)

In deze tijd van het jaar kan het gebeuren dat je na zonsondergang of voor zonsopkomst dit verschijnsel kan waarnemen. De zon staat dan laag onder de noordelijke horizon en verlicht de wolken van onderaf.
Iets voor half zes komt de zon op, wat verscholen achter de bewolking en mooi weerspiegelend in de plassen die op het wad staan.

(Kees lopend met in de verte naast de opkomende zon het Gasproductieplatform in het Inschot)

Het water in de Binnen Breesem is net boven de enkel diep. Veel eerder dan verwacht lopen wij weer over een droogvallende plaat die daardoor in omvang enorm is toegenomen.
Het middendeel van de tocht, waar altijd water in staat, passeren wij scheenbeen diep. Het enige wat een beetje tegenzit zijn de vele zeewieren die in de plassen liggen op weg naar de Ketels van het Keteldiep.
Lopend om de uitlopers van het Keteldiep zien wij twee rijen paaltjes staan die wij niet eerder hebben gezien, waarschijnlijk om vis mee te kunnen vangen.

(De 'vispaaltjes' met op de achtergrond Vlieland)

Wij verkleden ons op ons gemak en lopen over het hoge pad boven op het dijkje van de Kroonpolders, zodat wij kunnen genieten van de vogels in de Kroonpolders waar Kees nog de Cetti’s Zanger waarneemt, naar het Posthuys.
Wij doen ons tegoed aan koffie/thee met appelgebak, gevolgd door een tukkie in de duinen, waar wij onze kleding laten drogen. Na onze benen ontlast te hebben, schuiven wij weer aan de tafel voor de soep van de dag: kippensoep. En sluiten af met een pannenkoek met spek en kaas.
Voor de terugtocht van Vlieland naar Texel, is het getijde niet optimaal maar wel mogelijk. De belangrijker uitdaging is het gegeven om het op deze zaterdag te belopen. Dus voor 24.00 uur aankomen op Texel.

Wij besluiten om 16.15 uur te vertrekken waar wij anders om 16.40 zouden vertrekken.

(Ben bij de start vanaf de Kroonspolders op Vlieland)

Het is altijd een spel om te berekenen hoeveel winst haal je als je eerder vertrekt en dus bij aanvang een hogere waterstand hebt en het dus meer kracht kost om door het water heen te lopen met een lagere snelheid, ten opzichte van een later vertrek met een lagere waterstand en minder kracht en een hogere snelheid.

In een iets wijdere bocht dan enkele uren eerder lopen wij om de Ketels om de diepere delen te vermijden.
Maar bij deze waterstand varieert de diepte tussen kniediep en bovenbeendiep met een enkele uitschieter naar kruisdiep. De vele zeewieren waar wij op de heenweg doorheen stapten drijven nu in het water, het verzwaart het lopen. Je kan het vergelijken met een pan spaghetti die net aan de kook gebracht is en waar je dan doorheen moet roeren. De eerste paar roerslagen gaan dan zwaar.
Zo gaat het bij ons gedurende een lange tijd. Er wordt niet veel gesproken, de benen doen het woord door te blijven malen.

Een paars lichtpuntje in de groene brei zijn de paars gekleurde kwallen: de oorkwallen die wij met grote regelmaat tegenkomen.

(Het vertragende zeewier)

Het verstand gaat weer op nul, het is minder genieten, maar de uitdaging lonkt. Na drie uur lopen hebben wij exact 8.4 km afgelegd. En dan te weten dat de tocht meer dan 30 km is! 'Halen wij het wel voor twaalven?'

De passage bij de uitlopers van het Engelsche Vaarwater waar dus altijd water staat gaat ons redelijk goed af. Waarschijnlijk komt dit mede omdat hier geen zeewier aanwezig is. Om exact 21.00 uur komen wij op het droge deel aan. Nog ongeveer 16 km te gaan. Ben 'ontzandt' zijn schoenen en wij lopen in een hoog tempo naar de Binnen Breesem. Zou het water vanuit het Foksdiep al aan het instromen zijn? Het voelt lekker aan om zonder de weerstand van het water en zeewier te lopen en we genieten van de ondergaande zon.

(Kees, met de ondergaande zon, op weg naar de Binnen Breesem)

Ieder uur eten wij wat, maar na uren lopen krijgen wij het brood minder makkelijk weg. Vijf kwartier later, de Binnen Breesem is nog droog, begint een uitloper van het Foksdiep die er vlak achter ligt net in te stromen. Wij weten dat het aankomende hoogwater relatief laag blijft en besluiten in een zo recht mogelijk lijn naar de dijk te lopen.

Het voordeel is dat de afstand korter is, het nadeel dat het komende deel lager ligt dan de 'rug'. Het gevolg is dat wij meer door de plassen lopen en ook over een geribbelde ondergrond. In het donker vergt dat meer coördinatie van onze inmiddels vermoeide benen en dat zorgt voor vermoeide voeten.

De maanstand is vandaag eerste kwartier en om het maanlicht is een halo. Dit geeft een prachtige weerspiegeling op het wad en doet Kees denken aan smeltende sneeuwvelden. In de verte zien wij een rood lampje precies op onze koers. De kust in de verte is zichtbaar, maar beiden weten wij dat de afstand in het donker zeer moeilijk in te schatten is. Een blik op de GPS geeft nog 4 km aan. Even later 2 km, nog 1 km en dan lopen wij de dijk op om kwart voor twaalf.

(Kees vlak voor de aankomst bij de dijk. Venus is nog zichtbaar boven zijn hoofd)
Foto's Ben Verbree en Kees Rodenburg

Het is gelukt, ons doel is bereikt.
Deze zaterdag voor Pinksteren hebben twee mannen van boven de zestig boven de zestig kilometer over het wad gelopen.