W@dgidsenWeb 2.1

U bent in menu 5. Nieuwsarchief

Broodkruimelpad

Home Wadlopen 2000 - 2006 WADLOPERS IN NOOD: DE FILOSOFIE VAN ARENICOLA

Nieuwsarchief Wadlopen 2000 - 2006

WADLOPERS IN NOOD: DE FILOSOFIE VAN ARENICOLA

dinsdag 10 april 2001

Jan Rijkmans, voorzitter Arenicola.

Naar aanleiding van de krantenberichten over de redding op het Amelander Wad op 10 maart jl., meen ik bij de opening van dit nieuwe wadloopseizoen de filosofie van onze club nog eens uit de doeken te moeten doen. De meeste leden zullen deze krantenartikelen onder ogen gekomen zijn en zich afgevraagd hebben hoe dit nu weer mogelijk was. Dat er ook in de winter wordt wadgelopen, o.a. door onze vereniging is geen nieuws, hoewel buitenstaanders daar altijd wat meewarig en ongelovig op reageren. Het wordt natuurlijk anders wanneer men behalve de factor winter ook nog de factoren nacht, mist, verhoogde waterstand en vice versa tocht meent te moeten introduceren. Buitengewoon stoer maar de kans dat men een beroep moet doen op externe hulpdiensten wordt op deze wijze aanzienlijk. Een supermarktmentaliteit: als er iets fout gaat roepen we gewoon de reddingboot, nietwaar, want die ligt er immers voor ? Dit in plaats van er voor te zorgen dat een tocht geheel verantwoord en veilig volgens de voorschriften is gepland. Daarin komt een reddingsactie alleen aan de orde wanneer er zich echt onvoorziene omstandigheden voordoen.

Mythe en vooroordelen
Akkefietjes als deze doen het wadlopen geen goed. De beeldvorming rond onze geliefde sport is nog altijd niet ontdaan van mythe en vooroordelen en wordt er zo weer mee gevoed. Verdere uitbreiding van hinderlijke en nodeloze regelgeving ligt op de loer.
Het wad komt in de winter meestal negatief in het nieuws omdat stiekeme olielozingen vanaf schepen er schade toebrengen. Nu zijn er ook al lieden die op een even heimelijke wijze bij nacht en letterlijk ontij op het wad rond raggen als bij een militaire oefening op een stormbaan.

Ontzag en eerbied zijn zoek
Ontzag en eerbied voor de zee en de natuur zijn geheel zoek. En, zoals al is aangehaald in de krantenberichten, dat laatste willen we als wadloopvereniging hoog in het vaandel houden: Wadlopen is voor ons een sportieve manier van natuurbeleving welke op bescheiden wijze ondernomen moet worden. Ervaren dat de zee ons die grenzen stelt en dat wij binnen die grenzen vrij en onbezorgd kunnen genieten van de wadden door ze te belopen.
Met de genoemde op de reddingboot geëindigde tocht zijn de grenzen niet in acht genomen en dat vinden wij kwalijk. Zulke tochten vervuilen de wadloperij en dienen dan ook geweerd te worden. En tenslotte: het enige nut van zo'n tocht is misschien wel dat weer eens de aandacht op onze eigen veiligheidsnormen gevestigd wordt en ons opnieuw alert maakt.

Uit: Arenicola Bulletin, april 2001